باران ببار..
باران ببار به حالِ زارِ من
ای ابر..
خودت را جلویش به دیوار آسمان میکوبی که چه؟
او چشمش گروی طنازی های دیگریست...
ای ابر..
مَغُر
او گوش هایش پر شده از حرفای دیگری..
.. او، بر نخواهد گشت ..
آسمان ..
دوامِ گریستن ابر را پایدارتر کن..
و سرعتش را بیشتر..
تا بارشش هم نوای گریستن من باشد..!..
..
به قلم: ← اف1
پ. ن: مخاطب خاص نداره